India Day 14: JW Marriott Hotel Delhi

Oooh happy daaaay!

Deze morgen opgestaan als een engeltje die op een wolk had geslapen. Can I take this bed with me, please? Ik durf het bijna niet zeggen, maar dit is toch wel het beste bed waar ik ooit al in heb geslapen. Op naar het ontbijt. Een buffet van ongeveer 6 enorme standen met alles wat je u maar kan inbeelden: ontbijtkoeken, vers fruit, warme Indische gerechten, wafels die je zelf kon pimpen en samenstellen, pannenkoeken, detoxfruitsappen en ga zo maar door. Das iets anders dan een slappe toast met een gekookt ei :) Zaaaaal-ig, kan het niet genoeg zeggen. En dat wetende dat de anderen op elkaar gepropt zaten op een nachttrein :p Best choice ever!

Na deze goede start zijn we op verkenning gegaan. We vonden het buitenzwembad op onze verdieping en de fitness (Het paradijs voor mij als je weet dat ik anders 5 keer in de week ga fitnessen) met allemaal splinternieuwe, deftige toestellen. Toen ik de fitness zag, wou ik meteen sportkledij aantrekken en de toestellen uitproberen. Zo gezegd zo gedaan. Eveline had net PD (één van de assistent-reisbegeleiders die we hadden in het begin van onze reis) op bezoek dus ging ze niet mee. Ik had mijn bikini meegenomen omdat ik na het trainen het zwembad in wou. Toen ik de kleedkamer had gevonden, kon ik mijn ogen niet geloven. (Kan je u mijn WOW-gezicht inbeelden aub :p? ). Alles kraaknet en piekfijn uitgerust EN ik vond er een jacuzzi, stoombad, sauna en een grote regendouche! Mijn ochtend was meteen gevuld :p We moesten om 14u uitchecken, het was 10u30 dus ik had nog heeeeeel wat werk voor de boeg. Ik begon in de gym waar er een personal trainer rondliep en waar ze zelfs mijn gewichten kwamen bijsteken. Ik moest gewoon niets doen en ze deden het voor mij, unbelievable! De personal trainer was meteen ook de eerste gespierde Indiër die ik was tegengekomen. Ik heb enkele beenoefeningen gedaan, maar wil er vooral thuis weer goed invliegen. Er stond namelijk nog een zwembad en een volledige spa-centrum op mij te wachten en dat moeten ze mij geen twee keer zeggen :p Als enigste zat ik daar in dat zwembad :p Voor hen is het hier winter, maar ik vond de temperatuur nog goed meevallen. Ik zou gerust zo’n warme winter bij ons willen dat ik nog in bikini kan lopen :p Daarna het spa-centrum binnengegleden :) Toen ik in de sauna zat, kwam er zelfs zo’n madammeke binnen om me een koel handdoekje te geven en een fris flesje water. Crazy! De toiletten zijn hier ook megaproper, ze vegen nog net je poep niet af :p

Ik had normaal om 12u met Eveline afgesproken, maar omdat ik duidelijk aan het genieten was, appte ik haar dat ik een spa-centrum had ontdekt in de kleedkamer en dat ik een uurtje langer ging wegblijven. Toen ik in de jacuzzi aan het dobberen was (yes, be jealous!) hoorde ik plots een groot geweld en dat MOEST wel Eveline zijn :p Ze had ook haar bikini aan en kwam me vergezellen :) Ik heb zo genoten, niet normaal. We zijn dan naar de kamer geweest om te douchen zodat we fris en monter konden uitchecken. Ik heb zelf de meeste verzorgingsproducten meegenomen (ik doe dat anders nooit) omdat die zo goed ruiken en ik er thuis nog wil kunnen nagenieten. Nu in de lobby van het hotel, nog iets eten en dan helemaal ZEN naar de luchthaven :) Ik ben benieuwd naar het nachttreinverhaal als we de anderen terugzien.

Dit was een topervaring, ik kan het niet genoeg zeggen. Ik ben Eveline zo dankbaar dat zij dit voorstelde! Het is niet iets dat je elke dag kan doen, maar ik raad aan iedereen aan om het op zijn minst toch één keer gedaan te hebben. Smijt dienen portemonnee open en doe ne keer zot! :p Je leeft maar ene keer en als je morgen doodligt, heb je ook niets meer aan uw geld. (Ik zeg dit af en toe, maar helaas volg ik niet altijd mijn eigen raad op :p maar ik meen het wel!)

Ik vond dit dan ook de ideale afsluiter van de reis. 14 dagen in de armoede en één dag 100% genieten en bekomen van alles.

Voor degene die denken dat ik spijt heb van deze reis, die zijn goed mis! Ik vond het een superreis! Ik hou van nieuwe avonturen en hou (raar maar waar) ook van de cultuurshock. Het doet je nog maar eens beseffen hoe goed je het thuis wel niet hebt. Ik heb nieuwe mensen leren kennen, veel bijgeleerd op vlak van cultuur, met eigen ogen gezien hoe erg de armoede hier gesteld is, grappige situaties meegemaakt, mooie gebouwen en plaatsen gezien, tientallen riksja –en tuktukritten gemaakt, heb in een luxehotel verbleven, mijn hoofd leeggemaakt, knopen doorgehakt en kunnen nadenken over waar ik naartoe wil in mijn leven, want ik zat een beetje vast. Dus NEE, ik heb ABSOLUUT geen spijt. Ik heb nooit spijt van reizen! Ik kan het alleen maar aanraden. There’s a whole world out there! Er is zoveel meer in de wereld dan slapen, eten en werken. Travelling makes you speechless and then turns you into a storyteller. En ik kan al veel verhalen vertellen hoor ;) En nog mijn favoriete quote:

Ik ga hier afsluiten, zal waarschijnlijk wel nog wat meemaken op de terugreis (as usual), maar dat hou ik dan wel voor mezelf :) Ik hoop dat het wat interessant was en dat jullie ook iets bijgeleerd hebben. Bedankt aan al degene die mijn avontuur volgden, de leuke reacties en berichten tijdens de reis. Ook bedankt aan de fantastische Eveline die mijn reis zoveel plezanter heeft gemaakt, waar ik alles aan kwijt kon en me ook veel heeft bijgebracht. Het was ‘meant to be’ dat we in het begin tweemaal naast elkaar in het vliegtuig belandden ;) En natuurlijk ook bedankt aan de superlieve Ed die ons veel nieuwe dingen heeft geleerd (hahaha:p) en waarop je altijd kan rekenen (deel in Nederland aub geen sigaretten uit aan kinderen jonger dan 16 :p). Je bent een topkerel! Fleurie Airlines is jullie allemaal heel dankbaar!

I’m coming home, people! (Jaja, ik ga graag op reis, maar ga graag weer naar huis ook :) )

Ps: Mama, zorg aub voor een broodje met kruidenkaas. Thaaaaanks! Papa, de rust is over :p

Over and out!

Fleur

India Day 13: Back to Delhi, back to luxury!

Goeiemorgen morgen, goeiedaag! Blij dat ik je weer met een blog entertainen mag :)

Deze morgen ons koffer gemaakt WANT .. we nemen een vlucht naar Delhi! Up to luxury :) happy happy joy joy! Eerst nog eens naar de winkeltjes geweest en ik heb een zijden sjaal gekocht van iets meer dan 5 meter :p Als je nen dikke nek krijgt, je moet maar roepen e, I’m prepared :p Het is eigenlijk een sari (of hoe schrijf je dat) die Indiase vrouwen als kleed gebruiken. Ik vond de print mooi en ook al was het niet als sjaal bedoeld toch moest ik hem hebben als sjaal nondedju. (Mijn pepe zou zeggen: als je iets in uw hoofd hebt, heb je het ook niet in uw gat.)

Heel vriendelijk waren ze niet in de luchthaven. Ik had net mijn rugzak in een bakje gezet en wou er nog mijn fototoestel en laptop uithalen omdat die door de scanner moet, maar een man die er werkte, trok mijn bakje uit mijn handen en legde die al onder de scanner. Ik ben dan meteen op mijn tenen getrapt natuurlijk en die vent heeft voor mij dan al direct afgedaan. Ik haat zo’n onbeleefde boeren. Zoals verwacht, werd mijn rugzak langs de kant gehouden en moest ik er toch nog alles uithalen. Heb dan nog expres luid gezegd, zodat dienen boer het kon horen, dat ik het eigenlijk wou doen, maar dat hij het gewoon away took e :p

De vlucht duurde ongeveer anderhalf uur dus dat viel wel mee. Toen we uit het vliegtuig stapten, vroeg er meteen iemand om onze boarding pass.. Ik heb dat nu nog nooit geweten. Als je van het vliegtuig stapt, wil dat toch zeggen dat je er in Delhi bent opgestapt? Hoe kan je nu in godsnaam van het vliegtuig komen zonder zo een pass, zo onlogisch. (En nu ga ik zwaar overdrijven :p) Alsof je vanop een trampoline het wc-gat van het vliegtuig bent binnengesprongen en illegaal op het vliegtuig zit dan zou het inderdaad mogelijk zijn dat je die niet bij hebt. Ik vond de situatie dus even belachelijk als mijn overdrijving, just sayin’. Maar bon, alle gekheid op een stokje. Gas op die lollie en taxi naar ons hotel. Tussendoor wel afscheid moeten nemen van ons Edje, hij reserveerde een ander hotel en blijft hier aangezien hij nog naar een bruiloft moet in Mumbai. Will miss you, sweetie! (hij leest dit ook ja :) ). Eveline boekte in het JW Marriott hotel en onze taxichauffeur kon het precies niet geloven,want die vroeg de hele tijd ‘nearby? nearby?’ (Papa dit betekent ‘ dichtbij?’ :p). Ons hotel is inderdaad dichtbij de luchthaven zodat we morgen niet ver meer moeten rijden om onze vlucht naar huis te nemen.

Eens aangekomen in het hotel.. ONE WORD.. WAAAAAAAAAUW! Onze baggage werd op zo’n goudkleurige kar gezet net zoals je in de films ziet. Binnen een oase van rust, aangename achtergrondmuziek en heel prettige geuren. Na 2 weken tussen non-stop getoeter, immense stank, chaos en nog zoveel meer begin je echt op zo’n details te letten. Onze kamer ook zo fantastisch mooi. Twee grote, zachte kingsize bedden (zonder haren, vlekken en niet grauw), uitzicht op de vliegtuigen, een marmeren badkamer met regendouche en bad (geen schimmel en niet onder water), badjassen, slippers, 10 spierwitte handdoeken, verzorgingsproducten, deftige rollen wc-papier (met meer dan 30 velletjes, hallelujah!), TV.. en noem maar op. We werden hier ontvangen als koninginnen en iedereen is ongelooflijk vriendelijk. Ik heb nog nooit in zo’n luxesuite geslapen en dit was een topervaring. Zal dit wel nog eens doen in de toekomst :)

Ik heb een zalig warme douche genomen en we hebben eten op de kamer besteld, ROOMSERVICE! Zo eens echt decadent doen :p Morgen verkennen we het hotel en dan in de namiddag checken we uit. Will tell you more about this in my next blog, peace out!

Luxury Fleurie x

India Day 12: Steak and Chill

Hoi

Vandaag in bed gelegen tot 11u30! Zo moe dat we zijn van alles. Ik ben gaan ontbijten en heb toast met een gekookt ei gevraagd. Op zich wel lekker, maar ik moet constant aan die kiekens denken van gisteren.. Heb niet veel gedaan vandaag, maar dat vind ik niet erg. Samen met Eveline en Ed hebben we een vlucht geboekt van Varanasi naar Delhi morgenavond. Normaal moeten we dat traject met de nachttrein doen, maar dat zien we niet zitten. Als die trein opnieuw vertraging heeft dan moeten we misschien opnieuw de bus nemen en dat zien we dus geen van beide zitten. Geen bus of geen nachttrein. Als je daarop ziek wordt, dan kan je geen kant uit en je zit er heeeeel lang op aangezien het alle busritten die we al gemaakt hebben samen is die we dan in één keer moeten doen. De vlucht van Varanasi naar Delhi was vrij goedkoop en we hebben daarbij nog een luxehotel geboekt om er onze reis mooi af te sluiten. Volgens Eveline leven we al een beetje te lang onder ons niveau (in de armoede dus) en is het daarom dat we het lastiger krijgen. Ik ben het ermee eens. Ik heb alles gezien wat ik wou zien en ik kijk nog steeds mijn ogen uit met wat er te zien is langs de weg. Nu is het tijd om terug wat uit te bollen naar ons gewone leventje en nog wat echt te genieten/ontspannen van de laatste dagen hier. Zo’n reis is echt niet te onderschatten en voor al degene die dit zouden willen doen, zorg dat je er mentaal goed op voorbereid bent. Het is geen lachertje wat je hier allemaal te zien krijgt. Het is het ergste land, op vlak van armoede en levensomstandigheden, waar ik al ooit ben geweest. Ik denk niet dat dit nog veel erger kan. Ik heb vandaag zelfs de zolen van mijn All Stars gewassen omdat ik ze anders niet meer aan wil dragen nadat ik gisteren in Varanasi vanalles heb moeten doorwandelen. Zelfs mijn kleren van gisteren doe ik NIET meer aan.

Vanavond ben ik wel de deur uit geweest met de groep. Henk, onze reisbegeleider, wist een restaurant zijn waar ze steak hadden :) Ze eten normaal geen koeien vanwege het geloof, maar de uitbaters waren Nepalees. Eén voordeel: ze moeten niet naar de slager achter biefstuk en plukken gewoon een random koe van de straat. Met snot of zonder, want heb al een koe gezien met een serieuze snottebel bah. Ik heb een peppersteak besteld en dat heeft enorm gesmaakt. Ik hoop nu maar dat ik net dat stuk met die snottebel niet had :p Ed had met de oude baas van het restaurant buiten wat zitten praten en die wist te vertellen dat als zijn leven zo goed als zijn eindpunt zou bereiken, hij een volledige fles whisky opdrinkt en zich laat opeten door de leeuwen in Calcutta. Als die leeuwen geen whisky drinken, kan hij daar wel lang zitten wachten :p

Zo, dit is het nieuws voor vandaag. Morgen zijn we er weer met meer India-verkeer.

Steak Fleurie x

India Day 11: Culture Shock in Varanasi

Hey ho let’s go!

We zijn vandaag met de riksja vertrokken naar de Ghats (de oevers van de Ganges). Wanneer we in de straten liepen, had ik al het gevoel dat dit toch wel de vuilste plaats kon zijn waar we geweest zijn. Ik was zodanig aan het rondkijken en gelukkig zei Heleen ‘pas op!’, want toen ik terug voor me keek, botste ik bijna recht op een koe die van de andere richting kwam. Gelukkig net op tijd opzij kunnen springen. Langs de weg zitten er enorm veel bedelaars en sommige vrouwen met kinderen op de arm blijven je zelf een tijdje achtervolgen, smekend om geld. Ik ben er al harder in geworden omdat ze je anders gewoon niet met rust laten en dat haat ik. Nee = nee, dus zeg ik gewoon op een korte toon ‘NO!’ en dat lijkt wel vrij goed te werken. In een zijstraatje was een soort slachterij (je moet je er niets spectaculairs bij voorstellen, alles is gewoon in openlucht) waar ze kippen en vis slachten. Ik ben erin gewandeld en had dat misschien beter niet gedaan. Je zag er eerst levende kippen en dan een beetje verder zag je het vel met pluimen liggen en redelijk wat bloed (ik kan absoluut niet tegen bloed). Hetzelfde met de vissen.. Je zag ze er gewoon de kop afhakken. De stank ook verschrikkelijk.. Mijn maag draaide ervan. Je zag ook gewoon de ingewanden liggen en kuipen gevuld met water en bloed. Dat was dus de eerste shock van vandaag.

Langs de weg lopen veel puppies die melk proberen halen van de veel te uitgerokken tepels van de mamahond. Er lopen immens veel honden in de straten en ik zag zelfs één kakken op een juten zak in het midden van een straat. Hij had duidelijk, zoals velen van de groep, ook last van de Indische curries (if you know what I mean). De honden worden ook af en toe geschopt als ze in de weg lopen.. Pff wetende dat mijn hondjes thuis als twee koningen in hun paleis leven.

Dan op naar de Ganges rivier. Ook misschien goed om te weten is dat de temperatuur hier al redelijk gezakt is en ik met mijn jasje aanloop overdag. Het is vrij mistig ook en de zon komt er niet meer door. Het water van de rivier is dus ook niet echt warm, maar toch zagen we er mensen zich wassen. Heel vies als je weet dat mensen vanalles in die rivier gooien, dat er zelfs lijken op de bodem liggen en dat dode mensen voor hun crematie er nog eens in ondergedompeld worden. We zijn dan verder gewandeld naar het crematiegedeelte.. ongelooflijk wat er zich daar allemaal afspeelt. We mochten geen foto’s nemen aangezien het een Holy Place was (voor de papa die niet goed Engels kan: een heilige plaats ;) ). Er worden elke dag 24u/24u ongeveer 200-300 lijken verbrand afhankelijk natuurlijk van hoeveel er hun keisse (=kaars) uitblazen :p Bijna direct na het overlijden, wordt het lijk al overgebracht om te verbranden. We stonden van bovenaf te kijken en er kwam om de zoveel minuten een familie met het lijk op een brancard naar beneden gewandeld. Het lijk was gelukkig wel ingewikkeld. Ze gaan dan naar beneden om het lijk in de Ganges onder te dompelen en nog een laatste keer ‘puur’ te maken vooraleer de ziel vertrekt. Daarna leggen ze het lijk op de BBQ (soort brandstapel, ik ken de exacte naam niet). De oudste zoon van de familie moet zijn haar, baard en snor laten afscheren zodat hij ook ‘puur’ is. Hij moet iets wits dragen en 5 keer rond die BBQ lopen om het dan in brand de steken. Wij zagen dat dus allemaal e, het ene lijk achter het andere. Ik heb zelfs een schedel zien liggen die nog niet helemaal was opgebrand.. We stonden dus ook in de rook en als je er goed bij nadenkt, krijg je gewoon de rook van een opgebrand lijk in uw gezicht en op uw kleren.. bluuuuuhh. Niet alle lijken worden verbrand. Kinderen, zwangere vrouwen, heilige mensen en ik dacht zieke mensen gooien ze, met een zware steen errond, gewoon midden in de rivier. Die mensen zijn nog puur volgens hen en moeten niet verbrand worden. Anderen hebben al heel wat levenservaring en zijn dus hun puurheid verloren. Van de familie mag ook niemand wenen tijdens het proces of ze moeten naar binnen gaan. Als iemand weent dan kan de ziel niet gelukkig vertrekken en dat is niet de bedoeling. Toen we stonden te kijken, moesten we zelfs opletten, want ook daar passeren de koeien. Ze lopen overal tussen om de bloemen op te eten. Grootste cultuurshock ooit!

Later zijn we iets gaan eten en dan waren we even vrij. Heel vreemd, maar ik wou het nog even zien die crematie. Ik wou dat nog eens allemaal goed in me opnemen wat daar precies gebeurde. Daarna konden we met de boot op de Ganges en ook de crematieplaats van ver bekijken. Toen ik de man die ons begeleidde vroeg of hij ook zo gecremeerd wou worden, zei hij met een lach op zijn gezicht ‘ja’. Ik snap dat niet. Iedereen staat daar gewoon op te kijken alsof je in het Dolfinarium staat. Veel emotie zie ik daar niet en het is precies bandwerk, het ene lijk achter het andere. Ik zou het alleszins niet willen. Stel u voor dat je dat nog beseft dat je daar zo efkes in het water gedopt wordt en dan op diene stapel in de fik wordt gestoken. Er heeft nog niemand bewezen dat je helemaal niets voelt. Maar tis nu ook niet dat, als je op die stapel ligt, dat je nog kan zeggen van ‘gasten, tkomt hier nbeetje te warm e’ :p. Heb zelfs toen ik daar stond te kijken, honden koeienstront zien opeten. Maag keerde nog maar een keer. De koeien eten hier ook gewoon vuilnis van langs de straat.

Verder op de boot hebben we kaarsjes aangestoken, een wens gedaan en die laten drijven op de rivier. Wel mooi om te zien. Daarna was er nog een ceremonie om de god Shiva te bedanken voor de dag. Dat duurde maar liefst 45 minuten en ik zat bijna vervroren op de boot. Toen we terugwandelden naar de riksja had ik het echt volledig gehad. De stank is niet meer te houden, ben het beu om de grond te moeten checken zodat ik niet in een hoop vuilnis, koeienstront, hondenstront of bloed wandel en dat ik moet opletten dat ik niet knal tegen een koe loop. Ik had het ook al moeilijker met de mensen rondom mij. Ik wou tegen zo min mogelijk mensen lopen, want vind deze stad ZO ZO vies! Ik kan het hier maar typen, maar als je het echt zou meemaken, zou je ook geshockeerd zijn. Mensen die al naar India geweest zijn, vertelden me al over een cultuurshock, maar nu weet ik ook wat dat is.

We hebben ondertussen een andere en betere kamer gekregen en toen ik toekwam in het hotel heb ik toch een uur nodig gehad om te bekomen. Ik heb ook eens met de mama en de papa gefacetimed en dat had ik eens nodig. Het is leuk om terug iets van jouw vertrouwde luxueuze omgeving terug te zien. Ik kan zelfs mijn kleren niet meer ruiken, want die ranzige geur hangt erin van de stad enzo. Mijn All Stars wil ik even niet meer aandoen, want daarmee heb ik in god-weet-wat-allemaal gewandeld. Vandaag een overdosis aan shocks gehad en zal nog even de tijd nodig hebben om er mentaal weer helemaal bovenop te komen.

Ik reis heel graag en ook dit hoort erbij. Daarom weet ik dat ik na zo’n reis eventjes andere reizen zal doen vooraleer ik weer in zo’n avontuur wil terechtkomen. Ik hou van afwisseling: all inclusive reizen, citytrips en reizen naar arme landen. Een combi van dit alles houdt het spannend en interessant. Wat ik wel enorm begin te missen, is de geur van vers gewassen kleren, rustig verkeer (geen non stop toeters, want kzou er hier sommige zo echt ne klets willen geven als ze zo knal naast mijn oren beginnen toeteren), ons toilet met zacht en dik toiletpapier, mijn o zo warm en zacht bed, het eten (ik overleef hier op brood, kip (maar door het zien van de geplukte bloedkippen nu even niet meer) en chips), fitness en natuurlijk ook mijn familie, fluffy doggies en vriendjes. Ik ben hier waarschijnlijk al 10 dagen, maar omdat ik al zoveel meegemaakt en gezien heb, lijkt het alsof ik hier al een maand ben.

Zo, dit was de heftigste dag van mijn reis tot nu toe. Morgen blijf ik waarschijnlijk in het hotel, want heb het even gehad zodat ik er daarna weer tegenaan kan.

Doei!

Stinkie me :p

India Day 10: Taj Mahal and long drive to Varanasi

Gelukkig Nieuwjaar iedereen!

Hoe ik heb afgeteld gisteren? Wel we hebben samen met de groep een buffet gegeten en daarna ben ik naar mijn kamer geweest bij Eveline. Ik wou niet echt aftellen met de groep, omdat ik niet zo’n goede band heb met iedereen en me dan liever laat omringen door mensen die ik echt graag heb. Er waren er gelukkig nog van dat idee. Ik ben onder de douche gestapt iets voor 00:00 en ik heb daar afgeteld in mijn nakie :p Hahaha, sorry not sorry!

Deze morgen terug uitgeslapen omdat we dachten dat we nog steeds die nachttrein moesten nemen om 18u. Toen we aan het ontbijten waren in de Costa, kwam de familie met 2 dochters binnen en vertelden ze ons dat we niet met de nachttrein gingen aangezien die al 16u (!) vertraging had.. Stel u voor dat je zo op het perron staat bij ons en plots krijg je een aankondiging dat de trein geen 10 minuten, maar 16u vertraging heeft. Slaapzakske, chocomelkske en maffen gelik ne clochard op het perron... of gewoon naar huis gaan, kan ook. De Indische trein beats den NMBS alleszins :p

Het idee was dus om rond 14u te vertrekken met de bus naar Varanasi.. Zzzz..

Eveline en ik wilden nog de Taj Mahal van dichtbij zien en zijn nog vlug met een gids ernaar toe geweest. Helaas was het nog redelijk mistig en hadden we niet het mooiste uitzicht, maar toch hebben we de Taj op zijn geheel gezien. Heel indrukwekkend en wel mooi! Met de gids zijn we zelfs in no time binnengeweest en in no time stonden we ook weer in het hotel om de bus te nemen. We zijn om 14u vertrokken en om 3u15 (met nodige plaspauzes en avondeten) zijn we toegekomen. Het was niet de gemakkelijkste busrit (en daarom zou ik ook NOOIT met de bus op reis gaan, respect voor de mensen die dat kunnen). De wegen liggen hier op bepaalde plaatsen echt slecht en aangezien het verkeer hier één grote chaos is, moest de chauffeur geregeld heel kort remmen. Tot aan de eerste plasstop voelde ik me echt niet goed. Het toilet was dus zo’n Frans WC met een gat in de grond, maar STINKENNNN! Oh god! Ik dacht ik probeer het, maar eens in dat hokje, kon ik het niet uithouden. Het was ofwel overgeven van de stank en plassen tegelijk ofwel wachten tot de volgende stop.. dus heb ik het laatste gekozen :) De tijd erna, kon ik goed besteden doordat ik op de hotspot van Ed mocht (thank you so much) en voelde me beter dus kon ik wat slapen.

Toen we in de kamer aankwamen, was het niet wat we verwacht hadden. De badkamer stond onder water, geen warm water, schimmel op het douchegordijn en op de plafond.. Morgen gaan klagen en vragen om een andere kamer.

Byeee!

Fleuros

India Day 9: Taj Mahal en Baby Mahal

Namasté!

Deze morgen vertrokken de anderen om 6u om de Taj Mahal vroeg te gaan bekijken, maar Eveline en ik zijn niet mee geweest. We hebben uitgeslapen tot 10u en dat deed echt deugd. Morgenavond moeten we een nachttrein nemen naar Varanasi en we zien er redelijk tegenop. Slapen op een schuddende trein die waarschijnlijk niet de properste bedden zal hebben.. ik weet niet of me dat wel zal lukken. Daarom dat het belangrijk is om uitgerust te zijn.

We hebben meteen ook de beste keuze genomen, want door de smog was er geen Taj Mahal op de foto’s te zien :p We hadden dus letterlijk niets geMIST :p Wij zijn vanmorgen om Cofsils geweest (Strepsils in België) voor mijn keel en dan zijn we gaan ontbijten in een tuin in de stad. De keuken zag er wel niet uit vanbuiten (en waarschijnlijk nog minder vanbinnen), maar daar mag je nooit te veel over nadenken of je moet in hongerstaking gaan. Het was gelukkig wel lekker. De man die ons tot daar gevoerd heeft met de tuktuk had zo van die nutella-tanden. Nutella die wel niet gemakkelijk weggaat en die je eventueel met een slijpschijf eraf kan krijgen :p Bah bah. Heb hier al meer zo’n exemplaren gezien en ben daarom nog zo blij met mijn mooi gebit (als je die tanden hier hebt gezien, mag ik ZEKER stoefen, neh).

Deze middag met een deel van de groep mee geweest naar de Baby Mahal. Dit is een kleinere versie van de Taj Mahal. Ik heb hier rustig genoten van het uitzicht en heb er een praatje gemaakt met een Indische familie die het volgens mij heel goed heeft. Ik hou wel van zo’n gesprekken :) Als afsluiter zijn we naar tuinen geweest met uitzicht op de Taj Mahal. Zo’n grote 'blafte' van een gebouw :p hahaha! Het was goed zichtbaar, maar toch weer wat mistig. Morgen gaan we rond de middag zodat we de Taj helder kunnen zien.

Het is vandaag ook de laatste dag van het jaar en de eerste keer dat ik dit niet in België vier. Ik haat die typische, geforceerde feestdagen en zeker oudejaarsavond waar iedereen precies MOET feestvieren op een plaats waar je veel te veel moet betalen voor wat je krijgt. Been there, done that. Heel blij dat ik weg ben en zou dit zelf volgend jaar eventueel opnieuw doen. Het was een moeilijk jaar op alle vlakken voor mijn familie en mezelf en ben daarom blij dat het afgelopen is. Op naar een fantastisch jaar met een goede gezondheid en veel geluk (zo cliché, maar O zo belangrijk!). Ik kijk wel terug op 4 schitterende reizen: Toronto, Rome, Punta Cana en India of course! De doelen (geen wensen aangezien je er zelf voor moet werken, nobody’s going to do it for you) voor mezelf dit jaar: de clichés natuurlijk, opnieuw prachtige reizen maken, mijn eigen carrière opbouwen (plans in my head, watch me ;)), een Savannah Prez booty (only fitnesslovers will understand) en de juiste keuzes maken op alle vlakken :)

Voor degene die dit lezen, wens ik ook dat al jullie doelen mogen uitkomen en dat je steeds kiest voor datgene wat jullie gelukkig maakt. Life’s too short, do what makes you happy!

Wij sluiten de avond hier af met een oudejaarsdiner :)

Happy 2018!

Love!

Fleur

x

India Day 8: Road to Agra

Hello!

Vandaag een volledige dag op de bus gezeten. Al bij al viel het wel nog goed mee aangezien we meerdere keren gestopt zijn voor plaspauzes, om te lunchen en om de Fatehpur Sikri te gaan bezoeken. Dat laatste heb ik niet dronken getypt, het noemt echt zo en het is een paleis. Het was op zich wel mooi en deze keer wel goed dat we een gids mee hadden die deftig Engels kon en geen Engels à la Apu van The Simpsons sprak. Achter het paleis lag een moskee en daarvoor moesten we opnieuw onze schoenen uitdoen. Ik had natuurlijk witte sokken aan die niet zo lang wit zijn gebleven onderaan (duu-uuh). Je zou denken dat het binnen dan proper is… NOT! Zoals ik al es zei, spuwen die mannen hier gewoon op de grond (op de plafond zou wel spectaculair zijn :p) en zitten er duiven binnen die helaas geen pamper dragen. Plezant zo met witte sokken tussen de spuug en de duivekak. Holy shit en dan nog wel letterlijk :p Eens buitengekomen, wandelde ik naast Ed om naar het busje te wandelen. Er kwamen enkele kinderen af om sleutelhangers en balpennen te verkopen. Ze blijven dan zo aandringen en om ervan af te zijn had Ed het idee om hen een sigaret te geven zodat ze die dan voor geld (met champignons zijn die mannen niets :p) door te verkopen. Hij gaf één sigaret aan een jongetje en in NO TIME (twas precies een magneet) trokken er 4-5 jongens sigaretten uit zijn pakje :p Ik was zo blij dat ik erbij was om dat te zien, hi-la-risch! Hij kreeg al snel op zijn oren van een man, maar hij bedoelde het wel goed.

Twee jongens hielden vol en achtervolgden ons tot aan de bus. Ze bleven maar doordrammen en toen heeft hij ze ook maar één gegeven zodat we er vanaf waren. Ik zie die jongens dat niet zelf oproken (tenzij ze achter de bus zaten te paffen met z’n vijven :p), maar denk dat ze de sigaretten aan hun papa/nonkel gaven zodat ze op een goed blaadje zouden staan. Vreemde ingesteldheid, dat wel.

Deze avond aangekomen in ons nieuwe hotel, hotel Amar, en dit is het beste dat we al gehad hebben. Het gaat telkens in stijgende lijn :) We zijn nog een koffie gaan drinken in de Costa hier niet ver vandaan en zijn dan onder de wol gekropen.

Oja mijn keel was vandaag echt slecht. Het is al lang geleden dat ik zo moest hoesten, maar als ik naar de dokter zou kunnen gaan in België, ben ik er vrij zeker van dat het Bronchitis is. Die wisselende temperaturen doen er niet goed aan en de smog al zeker niet. Ik leef nog, dus zal wel goed komen en zo niet, dan cremeren ze me wel aan de oevers van de Ganges :p

Ciaoo!

India Day 7: Ranthambore NP en Fort

Hoi!

Zoals ik gisteren had voorspeld, twee nieuwe reisgenoten op mijn gezicht door die olie. Met mijn wondermiddel ben ik er gelukkig alweer vanaf. Het hoesten was iets erger vandaag, maar heb sterke medicatie gekregen uit Amerika van Ed, dus ik hoop dat dit snel werkt.

We zijn vanmorgen om 7u30 vertrokken naar het Ranthambore National Park omdat daar tijgers zitten. We hadden al vernomen dat de kans heel klein was dat we er gingen zien omdat het park niet volledig berijdbaar was en de tijgers zich wegstoppen van de toeristen. We vertrokken met de jeep. Geen tijger gezien gedurende twee uur :p Wel een hert, antiloop, een parkiet en (tromgeroffel)… EEN ROODBORSTJE, dames en heren! Daarvoor moet je naar India komen, kom dat zien, kom dat zien :p Gelukkig had ik al eerder tijgers gezien op vorige reizen en zorgden we gewoon ZELF voor entertainment tijdens de jeeprit. Weer goed gelachen, net zoals gisteravond eigenlijk. Ed en Eveline hebben dezelfde humor en het is al lang geleden dat ik zo heftig heb moeten lachen zoals wij drie hier doen. Wat een heerlijke mensen zijn dat :) We lachen ons meestal ook gewoon in slaap en das heel gezond :) Zo moesten we ook lachen toen de chauffeur enorm enthousiast ‘TREE TREE!’ riep. Het stond eigenlijk vol met bomen daar en toch was die ZO enthousiast om dat te tonen. (Het is pas grappig als je erbij bent wel.)

Toen we terugkwamen rond 10u30 gingen we ontbijten en daarna wat genieten van de zon tot 14u. In de namiddag kon je kiezen of je meeging naar het Fort van Ranthambore of niet en heb dat maar gedaan. Achteraf gezien had ik beter nog wat in de zon gelegen. De tocht naar het fort was met een gids en ik vind dat nogal saai.

’s Avonds gedoucht, gegeten en opnieuw mijn valies in orde gezet om morgen te vertrekken naar Agra. Lange dag op de bus wel… Maar we zijn dan al dichter bij de Ganges rivier en de Taj Mahal, want daar kijk ik nog enorm naar uit.

Een vrij rustige dag, maar dat mag ook eens!

Daaaaag! X