India Day 6: Ranthambore

Coucou

Ik begin de dag met een weetje:

Henk, onze reisbegeleider, heeft hier blijkbaar een huis laten bouwen voor 60 000 euro. Hij verblijft toch het overgrote deel van het jaar in India dus daarom zijn keuze. Hij woont er wel niet alleen, maar samen met een gezin. De reden? Indien de bevolking te weten zou komen dat hij helemaal alleen woont en er misschien wel iets te rapen valt in zijn huis, dan kunnen ze voor 10 000 rupee (130 euro) al iemand inschakelen om hem de keel over te snijden. Nu hij daar niet alleen woont, is de kans op zoiets gruwelijks miniem. Wel wat eng als je er over nadenkt, maar dat gaan we dus niet doen.

Deze morgen opgestaan rond 6u30. Eveline heeft waarschijnlijk het wereldrecord niezen verbroken toen ze opstond. Ze is helemaal verkouden en ik heb wat last van mijn keel. De bus vertrok om 7u30 voor opnieuw een rit van 5u naar de volgende plaats: Ranthambore. Toen Eveline op de bus wou stappen stonden er 2 Indische mannen aan de deur voor het opstappen. Ze zei nog zo vriendelijk (en gebruik aub Hollands in uw hoofd als je iets leest van mijn reisgenoten) ‘Thank you, byeee!’ en net toen ze dat zei, viel het haar in dat ze die twee mannen al eerder gezien had. ‘Oh you’re the driver :p’. Hahahahaha die mannen hadden ons de vorige keer ook al gevoerd met de bus en ze dacht dat dat er twee waren die zo vriendelijk waren om ons uit te zwaaien. Heb er ongeveer een kwartier de slappe lach over gehad en zo begon de dag weer goed. Zo konden die mannen ook nog eens lachen :p

Onderweg NOG meer armoede gezien dan de vorige dagen. Ze wonen gewoon langs de straat in bouwvallig hutjes of zelfs tenten. Ik heb zelfs echt een kindje achter een band zien rennen zoals ze dat vroeger toonden bij de filmpjes van Damiaanactie of andere goede doelen. Het bestaat helaas echt. Er was dan ook meestal helemaal niets anders in de buurt van winkel ofzo.. Ongelooflijk hoe die mensen overleven. Als wij dan met de bus passeren, is dat voor hen enorm indrukwekkend. Zowel kinderen als volwassenen zwaaien dan zo naar ons alsof we royalty zijn.. Ik heb het daar persoonlijk wel moeilijk mee. Wij zijn voor hen de rijken, hebben MEER dan wat we nodig hebben en dan NOG zwaaien die naar ons met een brede glimlach op hun gezicht. In België is dat dan weer net omgekeerd. Sommige mensen zijn zo nijdig van elkaar dat ze zelfs niet eens een glimlach ervan af krijgen als de ene iets meer heeft dan de ander. Ik snap dat eigenlijk niet. Zo zie je maar hoe gelukkig deze mensen zijn met helemaal niets en hoe ongelukkig sommigen kunnen zijn ook al hebben ze alles wat ze nodig hebben om een volwaardig leven te leiden. Dan zit ik daar zo met mijn camera en durf ik zelfs bijna geen foto nemen als ze me zo recht in mijn gezicht kijken. Zo schuldig dat ik me dan voel.

We zijn gestopt aan een soort ‘houtbedrijf’. Ik denk zelfs niet dat toeristen daar normaal stoppen. Ze laten zo snel als maar kan alles vallen om dichter bij ons te komen...

De rit was wel lastig.. Eens aangekomen kregen we allemaal zo’n bloemenkrans rond onze nek (rond onze grote teen zou wat moeilijk zijn natuurlijk). Twas precies als in Hawaï, maar dan helemaal anders :p Het hotel is beter dan de vorige. De aparte huisjes doen me wat denken aan de huisjes in Punta Cana deze zomer. Dezelfde kleuren en ook met palmbomen errond :) Vanmiddag gewoon wat in de zon genoten MET mijn short aan aangezien ik toch gewoon in het hotel bleef en niet erbuiten. Eens een rustige dag en dat mag ook wel eens. Hoe leuk ik alles vind, het programma is vrij druk en eens wat rusten kan deugd doen.

We hebben met 6 gekozen om een massage te doen vanmiddag. Ze kon goed masseren, maar wat was het O ZO KOUD in dat kamertje. Kmoest precies zo’n pamperslip aandoen en de rest totally naked.. en heb ik al verteld dat het koud was daar? Kan je het u als vrouw al inbeelden ? :p Geen muziekske ook en ik kon moeilijk zelf beginnen zingen.. mijn Indische zangcapaciteiten  staan helaas nog niet op punt. De andere vrouwen zeiden net hetzelfde. Ik denk dat als je ons moest wit bepoederd hebben en je legt ons in een crematorium bij echte dode, dat ze het al heel moeilijk zouden gehad hebben om de levende eruit te halen :p Ze had ook mijn gezicht met olie gemasseerd, WEIRD. Heel mijn tootse vettig en morgen waarschijnlijk 8 nieuwe reisgenoten op mijn gezicht.

In het vorige hotel hadden we geen warm water, maar heb me hier daarnet wel heerlijk kunnen douchen! Gelukkig, you only appreciate what you have until it’s gone ;)

Eveline heeft er wel iemand voor geroepen zodat we ZEKER zouden zijn dat we deze keer warm konden douchen. Das ook weer zoiets.. als je ze roept voor de douche, kijken ze naar de kraan van de lavabo. Dus als je tandpijn zou hebben, stoppen ze dan uwe voet in de plaaster ofwa? Hmm :p

Kga dan afsluiten en gaan eten. Khoor hier getrommel en ze zijn precies met bellen aan het rinkelen buiten, dus ik ga eens gaan kijken. Wie weet is het de crèmekar :p

Morgen tijgers proberen te spotten, op goede hoop, in het Ranthambore National Park. Dus je weet nooit of dit mijn laatste blog kan zijn :)

Toedelooeeee

Fleur x

India Day 5: Pink City

Namasté

Ik ben blij dat het goed klikt met de groep of toch met de meeste. Ze kunnen me evengoed straal negeren omdat ze me niet altijd begrijpen, maar gelukkig socializen ze :)  De communicatie in het algemeen is soms wel grappig. Ik reageer soms onbewust op iets in het West-Vlaams en ben dan eigenlijk gewoon tegen mezelf bezig, want de anderen begrijpen het niet.  Ik moet af en toe mijn woordenschat eens aanpassen of mijn zin herformuleren. Meer nog, soms voeg ik het Hollands accent eraan toe :p Best dat er mij van thuis niemand bezig hoort. Ik kan me er wel goed uitlullen :)

Normaal gezien ging ik vandaag mee met de groep, maar omdat we om 8u30 al paraat moesten staan en ik vanmorgen nog moe was als mijn wekker afliep, ben ik blijven liggen. Ik ben vandaag op stap geweest met Ed en Eveline. We zijn de hele dag met de tuktuk onderweg geweest. Eerst naar de City Hall, dan gaan eten met zicht op het Paleis op het water, daarna naar een juwelenfabriek en om af te sluiten, zijn Ed en ik naar de winkeltjes geweest op zoek achter een broek of rok. Onze bestuurder Ali vertelde dat hij de kostwinner is van het gezin. Zijn vrouw is huisvrouw en zorgt voor zijn 3 kinderen. We hebben hem dus ook een redelijke fooi gegeven op het einde van de dag.

In de winkeltjes heb ik dus mijn gedacht niet gevonden aangezien de broeken eruit zagen alsof ik 100 kg woog en de rokken transparant waren. Dan heb ik maar gekozen voor een doek die ik zelf over mijn shortjes kan knopen zodat ze mijn blote benen minder zien. Heb toch al toeristen zien lopen die duidelijk ook niet op de hoogte waren van het blotebenengedoe. Ik heb veel respect voor de Indiase cultuur, dus ik doe wel mijn best om zo deftig mogelijk rond te wandelen, al moeten ze ook snappen dat wij in de Westerse wereld dragen wat we willen. Heb eigenlijk respect voor alle culturen (ook al snap ik niet alles volledig) en zou ook niet willen dat er iets verandert. De wereld zou maar saai zijn als we allemaal in hetzelfde geloofden en dezelfde regels/rituelen hebben. Reizen zou ook minder interessant zijn. Ik leer hier alleszins elke dag veel nieuwe dingen bij.

In het winkeltje kreeg ik na een tijdje de slappe lach aangezien we aan het discussiëren waren over de prijs en ze eigenlijk gewoon een stuk stof van een rol stof hadden afgeknipt. We kwamen overeen over de prijs, maar dan wilden ze dat stukje die afgeknipt was niet deftig stikken zodat het niet zo’n slordige look meer had. Dan dacht ik van ‘dan moet ik het niet hebben’ en zei Ed dat hij alvast klaarstond om te hollen. Uiteindelijk was het dan toch oké en heb ik mijn mooi blauw doekje toch meegekregen. Ed heeft natuurlijk weer een verhaaltje uit zijn mouw geschud om de verkopers wat om de tuin te leiden. Volgens zijn verhaal was ik zijn vrouw en had hij al werk genoeg met mij omdat ik 6 kinderen wil. Terwijl Ed eigenlijk zo homo is als een homo maar kan zijn :p Dat weten zij niet natuurlijk dus is het verhaal voor ons nog grappiger. Ons hotel ligt eigenlijk in de echt arme buurt. Bij het zien van zo’n taferelen, wordt het wel telkens stil op de bus of in de tuktuk. Je mag er ook niet te veel bij nadenken anders wordt je gewoonweg depressief. Dit is hoe zij het gewoon zijn en ze weten ook meestal gewoon niet beter.

Ik dacht dat deze blog niet zo lang ging worden, maar toen had ik nog niet naar de film geweest. Rond 18u30 zijn we met z’n allen naar de bioscoop geweest om een Bollywood film te gaan kijken. Ze spelen telkens maar één film af gedurende een week. De bioscoop heeft eigenlijk maar één zaal waar ongeveer 1300 mensen in kunnen. Toen we binnenkwamen was het volkslied aan het afspelen en stonden de Indiërs recht om het mee te zingen. De film ‘Tiger’ begon en de helft van de mensen zat nog niet neer. Sommige zaten met twee op één stoel en er zaten ook veel baby’s in de zaal. De stoelen kon je zo lichtjes verschuiven zodat je wat gemakkelijker zat. Eens de film begon, wist ik eerst niet wat me overkwam. Bij elk hoogtepunt, elke stunt,  grappige gebeurtenis of nieuwe locatie begon de zaal te roepen en fluiten.. Iedereen leefde zich zo enorm in met wat er gebeurde, echt fan-tas-tisch! Wat een belevenis. Na ntijdje dacht ik, ik doe gewoon mee en heb ook es mee zitten roepen. Gaan we dat vanaf nu ook doen bij ons, pleeaaase? Bij ons zouden ze al snel ‘ssssttt’ doen als je je zak chips opent of even iets zegt. Hier zit je echt met zijn ALLEN naar de film te kijken en ben je ALLES mee aan het beleven, zaaaa-lig gewoon. Het was ook een mooie film met knappe personages. Gelijkaardig aan Fast And The Furious, maar dan wat netter. De hoofdrolspelers kussen niet en raken elkaar ook niet echt aan. Dit was opnieuw een hoogtepunt! Zo’n ervaringen maken mij echt gelukkig.

Als afsluiter zijn we gaan eten in een restaurant waar er voor entertainment werd gezorgd. Nu in de kamer en mijn valies al terug klaargemaakt om morgenvroeg te vertrekken naar Ranthambore. Een nieuw hotel, ander avontuur en terug een 5-tal uurtjes rijden.

Ps: Ik denk dat ik een borstvallingske aan het opdoen ben. ’s Nachts wordt het redelijk fris en volgens mij kan mijn lichaam niet goed tegen het contrast met het klimaat van overdag. Daaamn.

Goodnight!

Xxx

India Day 4: Jaipur

Blog 4: The road to Jaipur

Hello!

Misschien eerst even de samenstelling van onze groep meegeven aangezien ik alsmaar over nieuwe mensen begin en jullie niet echt weten wie die zijn:

- Koppel 1: Vivien en Alfred, allebei boven de 50 jaar.

- Koppel 2: Yvonne en Fred, allebei boven de 50 jaar.

- Koppel 3: Margit en Rudi (rond de 40) met hun dochters Danielle (16) en Demi (14)

- Collega’s Jessica en Martine (29 en 30)

- Alleenreizigers: Eveline (mijn maatje en 50) – Rikkie (ook 50) – Ed (aangename man van rond de 50) – Ineke (35) – Ada (grappige dame van 63) – Dorotha (rond de 35, woont in Brussel, komt uit Duitsland en spreekt vooral Engels)

- Onze reisbegeleider : Henk

Toen mijn wekker afging vanmorgen zei Eveline dat ze gedroomd had dat ze de toiletrol moest meenemen naar Jaipur, so we did! I love wc-rollen, ook al hangen er maar 30 papiertjes op :) Bij ons is dat zooo vanzelfsprekend.

Deze morgen aan het ontbijt zei Rikkie dat ik er weer tiptop uitzag. Ik ben in hun ogen waarschijnlijk de ‘seut’ van de groep, maar ik heb helaas geen Indiana Jones camouflagepak thuis liggen om mee te nemen op reis, so be it :p Om 7u vertrokken met de bus en rond 13u30 aangekomen met de nodige toiletstops. Je ziet heel wat onderweg. Ik zou echt constant foto’s moeten nemen, want alles is ZO anders. Enkele voorbeelden van wat je kan tegenkomen langs de weg:

- Ze rijden in tegengestelde richting met de fiets (ook te voet) op de autosnelweg.

- Een moeder die met haar lang kleed met de moto rijdt en haar zoon achterop.

- Onze chauffeur had een assistent bij en die stak zijn hand uit het raam om de richting aan te geven :p

- Een vrouw die op haar hurkje klaarzit om haar behoefte te doen.

- Bouwvallige huisjes met storthopen en veel afval.

- Een klein kindje in zijn blote billen (ik dacht eerst dat het een bruin broekje was tot ik het spleetje zag :p)

- Oude mannen zitten precies zoals een kikker. Zo flexibel precies, mijn meme en pepe kunnen er nog wat van leren alleszins :p

En eigenlijk nog 1001 andere dingen, ik kan er soms met mijn hoofd niet bij en word er telkens stil van. Heb nog nooit zoveel armoede gezien op reis. Maar aan de andere kant is dit volgens mij niet echt armoede voor hen. Iedereen leeft hier zo, behalve de mensen die voor de overheid werken. Ze weten van niet anders en zien er vrij gelukkig uit. Als je dit met ons land vergelijkt, is dit wel armoede natuurlijk, maar zijn wij daarom veel gelukkiger?

Geluk voor mij is blij zijn met wat je doet en de juiste mensen om je heen hebben. Alles extra is gewoon luxe: een huis ipv een hutje, een auto ipv een riksja/tuktuk, een vuilbak ipv de grond.. Heb geleerd dat de juiste mensen in je cirkel belangrijker is dan de spullen die je bezit. Altijd zorgen dat je je omringt met mensen die je positieve energie geven en die je aanmoedigen om een betere versie van jezelf te worden. Al degene waarbij je je moet verantwoorden of je slecht bij voelt, laat je best los. Heb er vandaag met Eveline lang over gepraat op de bus, we hadden toch tijd genoeg :p  Op dit moment,hier en nu, kan ik denk ik zeggen dat ik gelukkig ben :) Thuis heb ik alleen maar mensen om me heen waar ik me momenteel goed bij voel en hier ben ik gelukkig omdat ik doe wat ik graag doe. Eens het werkleven terug begint en alles terug zijn normale gangetje loopt, zal dit wat anders zijn, maar daar moet ook wel een oplossing voor te vinden zijn, geloof ik. Komt wel goed.

Oké, weer over naar de reis in plaats van de Mahatma Fleurie speech :p Ons hotel is al veel beter dan het vorige. Het is natuurlijk nog niet echt luxueus, maar denk eigenlijk dat het niet veel beter kan ook. De wifi werkt wel niet zo goed. Ik kan geen filmpjes uploaden, enkel foto’s helaas en de blogs zullen ook wel nog even op zich moeten wachten. We hebben deze keer wel een zwembad, jippie!

We zijn in de namiddag naar de Monkey Temple geweest met een Tuk Tuk (moto met zitplaatsen achterin en een dak erboven zoals in Thailand).  Echt prachtig, maar de weg ernaar toe en terug was iets anders. Die mannen zijn ongelooflijk in het verkeer. Gelukkig zijn die dat gewoon, want anders had ik hier al lang met mijn smoeletje tegen de grond gehangen. We rijden soms net niet op een koe (heilige dieren hier dus ze stoppen ervoor) of op andere bestuurders. Mijn hart gaat soms redelijk tekeer en ik probeer zelfs onbewust mee te remmen, maar dat lukt niet. Soms zou je denken dat je mee moet uithangen (zoals in een zijspan) om goed te kunnen afdraaien, maar als ik dat zou doen dan ben ik waarschijnlijk gewoon in twee gereden :p Heb dit al eerder in mijn blog van Thailand gezegd, maar ik zou er toch graag eens mee willen rijden, maar niet hier. Thuis zo een ritje rond de wijk zou wel plezant zijn. Mama en papa, dit is een officiële aanvraag, indien jullie niet weten wat gekocht voor mijne Nieuwjaar… ;)

Jaipur is gekend als de Pink City aangezien alle huizen hier in het zalmroze zijn geschilderd. Dit is blijkbaar het teken van gastvrijheid die ze enkele jaren geleden gebruikten om de Prins van Wales welkom te heten. Het valt hier al iets beter mee van lastig vallen. Vandaag zei er iemand dat ik eruit zag alsof ik van Hollywood kwam. Ook al zei die dat om te slijmen, ik vond dit tot nu toe het mooiste compliment. I wish :) Morgen gaan we in de namiddag shoppen en dan ga ik een lange broek of rok kopen. Het kost ongeveer 100 rupee (1,30 euro), dus heb er goed aan gedaan om het kleed gisteren niet te kopen. Vanavond nog samen iets eten in het hotel en morgen opnieuw Jaipur gaan verkennen.

Doei!

Pink Fleurie x

India Day 3: New Delhi

Hoi!

Vandaag zijn we met de bus vertrokken en die zette ons de hele dag af op de meest belangrijke plaatsen. We konden natuurlijk kiezen of we meewilden en er was maar één iemand die gewoon op haar ééntje de stad is ingetrokken. Ik ben blij dat ik meekon met de bus, want zelf alles uitzoeken, is heel wat werk. Deze morgen eerst naar een gigantisch groot park geweest (Lodi gardens) waar er een moskee en tombes te zien waren (info voor mezelf later: ze werden gebouwd door de Engelsen in 1930) . Heel fijn omdat het er rustig was en heel netjes. In de straten was het deze keer veel netter dan in de stad die we gisteren hebben gedaan. Dit Eveline en ik hebben ons afgezonderd, want we houden er niet zo van om constant in groep te zijn en dat kan ook gewoon. Ze heeft dezelfde sarcastische humor als mij en dat klikt dan ook super. Humor vind ik namelijk het belangrijkst bij mensen. Als het niet klikt of je snapt mijn mopjes niet dan zal het nooit helemaal klikken. Vanmorgen zat ze blijkbaar aan de ontbijttafel met Alfred (de man met zijn stomme opmerkingen en wannabe ‘cool’ wil zijn) en zijn vrouw. Ze vertelde dat hij al kreunend zijn ontbijt zat op te eten omdat hij het lekker vond en zijn vrouw dan ook zei ‘lekker hé’. Eveline zat er dan zo gewoontjes bij en vond het heel ongemakkelijk. Bij elk dwaas mopje draaien we ook allebei met ons ogen, dus zo komen we overeen.

Daarna zijn we naar een tempel Bangla Sahid waar we onze schoenen en sokken uit moesten doen en een kapje op ons hoofd moesten zetten. Eerst wandelden we de broodfabriek binnen waar enkel vrijwilligers aan het werk waren. De vloer was wel niet zo proper en zo op ons blote voetjes.. Daarna de tempel binnengegaan en er was een jonge gast uit Canada die me aansprak of je er foto’s mocht nemen. We hebben een praatje gedaan en bleek dat hij van Toronto was, waar ik in april ben geweest met mijn mama. Supervriendelijke gast en eindelijk eens iemand die je niet lastig valt of een foto wil. Het was echt interessant binnen en buiten was het supermooi. Heb, ondanks dat ik een lange rok aanhad, toch weer veel selfieverzoeken en foto’s moeten nemen met mensen. Gelukkig was het minder dan gisteren en was het op een aangename en rustige manier en niet zo chaotisch. Niet enkel mannen, maar ook vrouwen willen met ons op de foto. Toen ik hen vroeg waarom precies, dan zei ze omdat ze anderen jaloers wil maken en omdat ik mooi was. Goed voor mijn zelfvertrouwen wel, maar toch liever niet zodat ik op mijn gemak kan rondwandelen zonder om de 2 minuten een foto te moeten nemen.

We zijn een hapje gaan eten in een Chicken Inn en dat was in orde. We zijn daarna terug op de bus gestapt en die heeft ons afgezet op een plein waar er een massa volk aanwezig was aangezien het vandaag een feestdag is. Daar stond de Indian Gate (gelijkaardig aan l’Arc de Triomphe in Parijs) en je kon er ijsjes kopen, souvenirs, suikerpin.. Ik heb er armbandjes gekocht : 3 voor 100 rupee (1,30 euro). Ik was op stap met Ed, een Hollandse man, en die zei dat ik ook kon afbieden, maar hij lachte al snel en zei van ‘ja, wij zijn Hollanders en zijn zo’ (stereotype: Hollanders zijn gierig en Belgen zijn dom). Ik heb niet afgeboden omdat ik dat zo wat zielig vond aangezien dat voor ons totaal niet duur is. Ed werd ook constant om selfies gevraagd en toen ze het aan mij vroegen, ben ik beginnen weigeren. Als je één laat doen, zijn ze daar weer allemaal en ik heb daar geen zin meer in. Zeker niet in zo’n massa volk. Als afsluiter zijn we nog naar de crematieplaats van Gandhi getrokken. Dit was nu niet zo impressionant dus zijn Eveline en ik op een bankje gaan zitten om wat te rusten. Rusten.. voor niet lang. We werden al snel een nieuw bezienswaardigheid en werden weer omringd door een groepje fans. Eveline kreeg het idee om ons gewoon om te draaien naar de struik toe en dat werkte :)

Onze reisbegeleider Henk wordt vergezeld door Padikoeriwoepidoe of zoiets maar we mogen hem PD noemen (gelukkig maar). Hij is Indisch en daar kan ik ook veel vragen aan stellen. Er lopen sommige Indiërs met zo’n rode stip op hun hoofd en blijkbaar is dat om het kwade af te weren. Moest dat nu eens echt werken dan zou ik ook continu met zo’n stip in België rondlopen. Dan kom je geen nare dingen tegen in je leven en dan schieten ook alleen maar de mensen over die het oprecht goed met u voorhebben. Iedereen kan dat wel gebruiken. Sommige zijn zogezegd blij voor je, maar zijn dan eigenlijk enorm jaloers. Jaloers zijn mag, maar dan moet je die persoon ook zijn geluk gunnen, vind ik persoonlijk. Das positieve jaloezie. Iedereen werkt voor verschillende doelen in zijn leven. De ene koopt een huis, de ander een nieuwe auto, een huisdier, een horloge en sommige gaan op reis. Iedereen spaart voor wat hij/zij wil en werkt er hard voor dus dan verdienen die dat ook. Je moet gewoon iedereen zijn geluk gunnen. Ik kan zo de nieuwe Mahatma Fleurie worden met mijnen speech :p. Wel een toffe naam: Mahatma. ‘Mahatmaaa, komen eten!’, ‘Mahatje, eet eens uw bord leeg, ventje’:p

Vanavond zijn we met z’n vier naar de Pizzahut geweest hier om de hoek. De rest wou naar een andere fastfoodketen en we hadden wel wat nood aan een rustige avond. Ik was op zoek naar iets langs om hier te dragen en had een mooi lang kleed gevonden waar je een legging moest onder doen. Ik heb het niet mee gedaan omdat het in totaal op iets van 22 euro ging komen en ik vind dat voor India te zijn wel duur voor iets dat ik anders nooit meer ga dragen. We zijn erna terug naar onze hotelkamer gegaan om daar alles in te pakken om morgen te vertrekken. Ook een leuk weetje: We hebben in het hotel verschillende keren om toiletpapier moeten vragen. De rol ziet er dik uit, maar er zitten misschien in het totaal maar 30 papiertjes op. Nu weet ik ook waarom. Toiletpapier is hier een luxeproduct. Als de Indiërs naar het toilet gaan, vegen ze dat af met hun hand. Achteraf spoelen ze hun handen wel af majaaaaaa :p het idee alleen al. Als je dan tussendoor even jeuk hebt en je krabt met het verkeerde hand … Daarom heb ik altijd papieren zakdoekjes bij, because NO way I’m gonna wipe my ass with my hands :p

Morgenvroeg om 7u vertrekken we uit het hotel met de bus naar Jaipur. Een nieuwe stad en een nieuw avontuur. Ik kan hier al bijna niet stoppen met foto’s nemen dus er zijn nog veel kiekjes te gaan.

Byee!

India Day 2: Old Dehli

Namastay in bed!

Eveline was al vroeg wakker, maar ik ben nog een hele tijd blijven liggen. Heb me dan gewassen in lauw water die na 5 minuten warm werd, hoera! Iedereen heeft hier lange broeken mee, maar rond 10u30 wordt het hier 20 graden en zelfs meer dus ik draag shorts (heb ook niet veel lange broeken bij). Heb al veel horen praten over smog en nu weet ik pas wat dat is. Vanmorgen hing er precies zo’n stofferige mist in de straten, niet zo gezond wel.

Er is ook een oude man mee met z’n vrouw die zo wannabe ‘cool’ wil zijn, maar eigenlijk al op mijn zenuwen werkt met zijn stomme opmerkingen. Er moet altijd wel zo 1 tussen zitten zeker?

Nu weet ik ook waarom ze lange broeken aanraden, wat was dat vandaag zeg? Nog nooit meegemaakt! We gingen vanmorgen naar het rode fort en al heel snel in de straten voelde ik iedereen (maar ECHT iedereen!) me aanstaren. Mannen/jongens tikten zelf hun vrienden aan zodat ze zouden kijken. Op het plein aan het rode fort liep ik samen met het gezin met 2 dochters waarbij de meisjes en de mama ook (gelukkig was ik niet alleen) een short aanhadden. Op een bepaald moment vroeg er één jongen aan iemand van het gezin of ze een foto mochten nemen en zo werd iedereen plots getransformeerd in paparazzi. Groepen jongens/mannen kwamen rond mij staan en ook rond de dochters van het gezin om een foto te nemen of een selfie. Op bepaalde ogenblikken was ik zelf zo omringd dat ik de anderen niet meer zag en in paniek schoot. In het begin is dat wel es leuk en grappig, maar na een paar minuten heb je het wel gehad. Ze bleven maar aandringen, ongelooflijk! Daarna hebben we een ritje gedaan met een riksja (das dus een vent op een fiets en met 2 kan je achterin zitten). We hadden allebei een short aan (Ineke en ik) en opnieuw staarde iedereen op straat naar ons. Toen onze riksja niet meer door kon door file, was er zelfs een dame die over mijn been wreef en bleef wrijven omdat het zo zacht was (all smooth of course) en dat vond ik nog minder plezant #metoo. Kben er nog niet goed van, ik voelde mij precies een celebrity met heel ambetante paparazzi. Dat heeft dus de volledige dag geduurd en ik had het echt helemaal gehad. Morgen probeer ik mijn lange rok eens en dan zie ik wel of het aan mijn blote benen lag of gewoon omdat ik er anders uitzie dan hen, maar toch donker haar en donkere ogen heb. De toeters zijn hier enorm, het stopt gewoon NIET! Wat een verkeer ook.. geen structuur en iedereen rijdt hier door elkaar en zelfs reed er 1 riksja tegen een andere omdat de chauffeur zodanig naar mijn benen aan het kijken was. Hahahaha, fantastisch! De vrouwen keken ook, misschien ook een beetje gefrustreerd omdat zij van kop tot teen niets van bloot mogen laten zien. Echt geen enkele vrouw! Ik vind dat wat jammer eigenlijk en zeker als het warm is. Kan je u dat dan inbeelden hoe die mannen zijn als ze plots wat bloot zien? Toen we op de markten wandelden, zag ik zelfs enkele jongens voor me lopen met hun telefoon in selfie-stand en dan liepen ze zo subtiel voor me en dan zag ik mezelf ook staan op het scherm en dan namen die een foto. Dat is er nu toch zwaar over :p. Kan het nog steeds niet geloven dat ik dat heb meegemaakt vandaag.

Vanmiddag op safe gespeeld en spring rolls (= loempia’s) gegeten, want no way dat ik hier de hele tijd op de pot ga zitten of beter … erboven zweven. Er zat precies wel een haartje in maja ik wil eigenlijk gewoon al niet weten hoe ze alles klaarmaken. Toen ik dat zei, zei Jessica ‘wat is er dan mis met een haar?’. Kzei ja dat lag op iemand zijn hoofd en die persoon heeft ook gezweet enzo.. Moest ik dat tof vinden zo’n haar in mijn eten, draaide ik die spring rolls wel in mn haar als krulspelden :p but noooo thanks.

Een propere stad is het zeker niet. De bedrading van de elektriciteit is precies een kunstwerk. Hoe die mannen er nog wijs uit raken, geen mens die da weet. Das precies 100 oortjes voor muziek te luisteren die verward zitten. Begin maar ne keer. Ze liggen hier ook gewoon te maffen op straat of op hun riksja. Er zijn ook nog es heel wat zwerfhonden te zien en das wel zielig. Ze hebben ook zo eetstandjes en meestal worden die gerechten op zo van die kartonnen bordjes geserveerd. Als ze dan gedaan hebben, smijten ze alles gewoon op de grond. Ze spuwen hier ook dus je hoort af en toe es wat gerochel en dan POEF de grond binnen. Het zijn hier precies lama’s, heeeeel vuil. Ik kan ook best geloven dat die Chinezen met mondmaskers rondlopen, want in de helft van de riksja-rit kreeg ik plots de kriebel in mijn keel van al die stofkes. Heel vervelend. Vanavond nog snel mijn haar gewassen voor we gingen eten, want het stonk naar smog, eetkraampjes, uitlaatgassen en nog zoveel meer dat ik niet kan beschrijven.

We zijn dus, zoals ik al vermeld heb, daarnet samen gaan eten op restaurant (met een paar van de groep) en ik heb voor ne keer het lekkerste gerechje eruit gekozen (proud face). Ze waren allemaal jaloers. Meestal kies ik iets en vind ik dan dat de maaltij van iemand anders er beter uitziet, but I’m on a roll here.. a spring roll and not a wc roll, hihi. Ik heb chicken wings gegeten met crunchy chili potatoes in honey. Dus met andere woorden kippenvleugels en iets gelijkaardigs aan frietjes met chili en honing. Echt lekker. Mijn mond stond weer in brand wel, maar zolang dat het maar mijne mond is.. ;)

Ik amuseer me wel nog met de reisgenoten. Ze kennen Philippe Geubels, Erik Van Looy, Jeroom van de slimste mens en Ada (de oudere dame van de films) kent ook Milow en vindt hem ‘een heerlijke peer’. Dus we weten wel over wat gepraat. Op de terugweg naar het hotel was Ada iets aan het vertellen terwijl we tussen 2 auto’s bijna geplet werden. Om vlug ervan tussen te raken, wilde ik snel op het wannabe voetpad springen, maar daar zat een hond die zijn bruine handtekening aan het zetten was.. Because he can. Kort daarna was mijn eten al direct 10 centimeter gezakt omdat een brommertje kort voor mijn neus kon remmen.. ze rijden hier kriskras door elkaar en ik zal blij zijn als ik met alle 10 mn tenen (en voeten eraan ook liefst) terug thuis kan komen. Maar het is hier heeeel plezant! Ik heb al veel binnenpretjes gehad en heb precies het gevoel dat ik hier al 4-5 dagen ben en dag 2 is nog maar net gedaan. Dat belooft!

More to come.

Goodnight and a Merry Christmas!

XOXO

India Day 1: Let's fly away!

Namasté

Vannacht wel goed geslapen in een ander bed, maar rond 2u en 4u een paar keer wakker geworden uit angst dat ik mn wekker niet zou horen. Heb er ook over gedroomd dat ik te laat was voor die luchthavenshuttle en zo de vlucht ging missen, maar ela twas nen droom voor iets. Nog nooit zo snel klaar geweest ‘s morgens ?. Khad eignlk zelf nog tijd over (en trust me, da gebeurt niet veel), want ik kon nog snel op de vroegere shuttle springen. Bijna heel Schiphol airport afgewandeld tegen dat ik aan de baggage drop off kwam.. tis daar nog groter dan ik dacht. Kmoest van mama mijn valies laten inpakken omdat ze bang was dat ze er verboden middelen gingen instoppen onderweg en dan ben ik gejosd ntrlk. Een streepkesoutfit staat mij niet helemaal dus dan inpakken maar. Dus kvroeg da daar aan ne vent en die snapte ‘inpakken’ precies niet zo goed. Uiteindelijk stelde hij mn vraag opnieuw ‘Ooh je wil hem laten sealen?’ en dan toonde hij me waar ik dat kon doen (die Hollanders gebruiken veel Engelse woorden). 11 euro voor nbeetse folie dak dan toch ga wegsmijten (wadde?), ze kennen hun prijs wel. Ook een slotje gekocht en ik hoop dat ik mijn code niet vergeet ? 1 2 3.

Mijn reisgenoten moesten nu wel in de buurt zijn aangezien we allemaal van Schiphol vertrokken. In de wachtrij hoorde ik al mensen tegen elkaar praten en ik herkende iemand van op Facebook (women do better research than the FBI), dus had ze aangesproken en ik had gelijk. Had er zo al 2 gevonden. Ook 2 leerkrachten (basisonderwijs wel) Jessica en Martine van 29 en 30 die collega’s zijn van elkaar. Op het vliegtuig zat ik op de middenzetel en was ik gesandwichd tussen 2 oudere reisgenoten en voor mij zat een ouder koppel. Dus ik zat goed. Kennisgemaakt, sociale mensen met redelijk dezelfde ingesteldheid. Dat zou ook wel moeten vind ik anders moet je geen groepsreis doen naar een arm land. Het was een ruim uurtje naar München en dan vanaf daar naar New Delhi gevlogen. Niet onbelangrijk: in India is het 4u30 later dan in België.

Ergens deze dag zat ik op een transportmiddel (ik zal af en toe vaag zijn in mn beschrijving, je weet nooit wie dit leest) en zat ik naast een persoon met een snotje in de neus. En als er nu iets is waar ik ambetant van ben, is het dat wel. Moet je dat dan zeggen of niet? Heb het deze keer niet gezegd omdat ik die persoon ook niet echt ken, maar toen die persoon tegen me praatte, kon ik mijn ogen niet van dat snotje houden. Je weet maar nooit of die persoon plots een heftig woord zegt en dat snotje mijn richting uitvliegt :p haha je kan maar niet genoeg oppassen. Het was gelukkig een happy end, want dat snotje heeft de volledige tijd knap volgehouden. Applaus :)

Eigenlijk heb ik gewoon het overgrote deel van de dag in de lucht gehangen. Viel eigenlijk wel goed mee. Een groot uur van Schiphol naar München en dan 7 uurtjes naar Delhi. Ik heb al langer op het vliegtuig gezeten dus ideaal. Heb me vooral bezig gehouden met het kijken naar een seizoen van ‘2 Broke Girls’, het spel ‘Who wants to be a millionaire’ en babbelen natuurlijk. We hebben nog deftig eten gekregen ook en dan komen ze erna telkens van die witte warme doekskes geven om uw handen proper te maken. Moesten we er nu es met heel het vliegtuig ‘les lacs du Connemara’ mee doen, zoals op trouwfeesten en die Indiërs met hun tulband, da zou toch zalig zijn :p Zwieren zwaaien, bacteriën rondraaiieeuhh! Kzie da weeral helemaal voor mij :p haha. Eveline, de dame en reisgenoot die de vorige vlucht naast mij zat, zat opnieuw naast me en aan de andere kant een nieuwe oudere vrouw leren kennen die met dezelfde organisatie reist? ze heet Ada. Volgens mij heeft ze wel heel veel films gekeken in haar leven, want ze kon mij over een aantal films de inhoud navertellen, dus kmoest al niemeer kijken.. :) 2 keer gesandwicht dus en wel 20 keer geprobeerd om mijn poepeke zo zacht mogelijk op die stoel te laten zitten (want da begint wel ambetant te voelen na enkele uren).

Na de vlucht hebben we ongeveer anderhalf uur staan wachten aan de douane. Toen we de luchthaven verlieten, stond de reisbegeleider ons op te wachten en zagen we eindelijke alle (18) leden van de groep. Iedereen is vriendelijk en das het belangrijkste. Er is 1 Duitse mee met ons en toen de reisbegeleider Henk in de bus uitlegde dat we moesten opletten voor maag -en darmproblemen begreep ze dit niet. Ik hoorde een Hollandse haar uitleggen wat hij zei, maar ze kon niet op het woord ‘darmen’ komen. Haar uitleg: you can have some troubles with those things in your belly that connects the asshole. Hahahaha ‘the intestines’ dus :p Uiteindelijk in het hotel beland omstreeks 3u lokale tijd. Eveline slaapt bij me op de kamer. De kamer is totaal geen luxe, maar dat had ik ook niet verwacht. Je komt hier niet voor de luxe natuurlijk. Het is zelfs grappig hoe primitief ze soms de kamer inrichten. We kregen 1 licht niet uit gisteravond dus heeft Eveline die dan uitgedraaid en toen was ie kapot :p De lamp zelf hing al los en nu zullen we er zeker geen last meer van hebben. We hebben toch al veel kunnen lachen om zo'n dingen.

Iedereen zegt dat het een cultuurshock zal zijn, wel ik ben er volledig klaar voor. Bring it on! Soms heb je dat es nodig om terug te beseffen hoe goed je het eigenlijk wel niet hebt. Ik ben volledig klaar om opnieuw te zweefplassen like a pro, af en toe es een misselijk gevoel te hebben van de slechte geuren, half Indisch gekleed heilige plaatsen te betreden en nieuw voedsel te proberen (behalve dieren die wij als huisdieren beschouwen en dieren die ik doodmep met de vliegenmepper natuurlijk).

Nu 4 uurtjes slapen, want het is hier ondertussen al 4u30.

Goodnight!

PS: Mijn blogs komen sowieso met vertraging en waarschijnlijk zullen ze in de toekomst minder tekst bevatten ook.

India Day 0: Day before departure

Hallo iedereen!

Hier ben ik na enkele jaren opnieuw met een rondreis en uiteraard ook een blog!

Ik vertrek deze keer voor 15 dagen naar India. Me SO happy! Heb hier zo hard naar uitgekeken.

Ik ga met mijn voetjes van de grond op zaterdag 23 december om 8u55 vanuit Schiphol-Amsterdam en zet mijn voetjes terug op Nederlandse bodem op 6 januari om 10u20. Ik heb een hotelkamer geboekt niet ver van de luchthaven in Amsterdam (waar ik nu deze blog aan het typen ben) en morgenochtend om 5u30 kan ik dan een luchthavenshuttle nemen naar (tromgeroffel) ... jaja de luchthaven! :D Ohja en misschien niet zo onbelangrijk, ik ga alleen MAAR ik ga mee met een groep mensen die ik niet ken. De organisatie heet Djoser en het is Nederlands. Volgens mijn informatie ben ik de enige Belgische die meegaat. Er zijn mensen mee van alle leeftijden en ik hoop dus dat ik er goed mee overweg kan. 

De reden waarom ik op reis ga in de kerstvakantie? Wel het waren 4 enorm zware maanden waarbij ik met moeite tijd had voor mezelf en het overgrote deel van mijn weekends moest opofferen aan schoolwerk.. #LIFEOFATEACHER. Ik ben ook niet graag alleen tijdens de feestdagen, maar reis graag en het was alweer een tijdje geleden so here we are! 

De reden waarom ik een blog bijhou? Eigenlijk vooral voor mezelf omdat ik na een reis veel details vergeet en het altijd plezant is om dat opnieuw te lezen en het precies opnieuw mee te maken. Memories! En ook natuurlijk voor de mama en papa op de hoogte te houden en nog wel een paar fans :p 

Degene die mijn schrijfstijl kennen van de vorige keren weten dat ik gewoon mijn blogs typ zoals ik het in het echt zou navertellen met de nodige fantasie, want daar heb ik er heeeeel wat van. So be prepared ;) Af en toe wat Engels dabei, want alles klinkt zoveel mooier in tengels ;) 

Ik ben alvast voorbereid: inentingen, malariapillen, laptop, NIEUWE camera, te veel kleren (as usual) en kriebels in de buik van de spanning :D. Ik ben al tot in Amsterdam geraakt dus in India moet ook wel lukken. Indien dit niet gelukt is, was dit waarschijnlijk mijn eerste en ook laatste blog :P

Slaapwel

Fleur