Hey ho let’s go!

We zijn vandaag met de riksja vertrokken naar de Ghats (de oevers van de Ganges). Wanneer we in de straten liepen, had ik al het gevoel dat dit toch wel de vuilste plaats kon zijn waar we geweest zijn. Ik was zodanig aan het rondkijken en gelukkig zei Heleen ‘pas op!’, want toen ik terug voor me keek, botste ik bijna recht op een koe die van de andere richting kwam. Gelukkig net op tijd opzij kunnen springen. Langs de weg zitten er enorm veel bedelaars en sommige vrouwen met kinderen op de arm blijven je zelf een tijdje achtervolgen, smekend om geld. Ik ben er al harder in geworden omdat ze je anders gewoon niet met rust laten en dat haat ik. Nee = nee, dus zeg ik gewoon op een korte toon ‘NO!’ en dat lijkt wel vrij goed te werken. In een zijstraatje was een soort slachterij (je moet je er niets spectaculairs bij voorstellen, alles is gewoon in openlucht) waar ze kippen en vis slachten. Ik ben erin gewandeld en had dat misschien beter niet gedaan. Je zag er eerst levende kippen en dan een beetje verder zag je het vel met pluimen liggen en redelijk wat bloed (ik kan absoluut niet tegen bloed). Hetzelfde met de vissen.. Je zag ze er gewoon de kop afhakken. De stank ook verschrikkelijk.. Mijn maag draaide ervan. Je zag ook gewoon de ingewanden liggen en kuipen gevuld met water en bloed. Dat was dus de eerste shock van vandaag.

Langs de weg lopen veel puppies die melk proberen halen van de veel te uitgerokken tepels van de mamahond. Er lopen immens veel honden in de straten en ik zag zelfs één kakken op een juten zak in het midden van een straat. Hij had duidelijk, zoals velen van de groep, ook last van de Indische curries (if you know what I mean). De honden worden ook af en toe geschopt als ze in de weg lopen.. Pff wetende dat mijn hondjes thuis als twee koningen in hun paleis leven.

Dan op naar de Ganges rivier. Ook misschien goed om te weten is dat de temperatuur hier al redelijk gezakt is en ik met mijn jasje aanloop overdag. Het is vrij mistig ook en de zon komt er niet meer door. Het water van de rivier is dus ook niet echt warm, maar toch zagen we er mensen zich wassen. Heel vies als je weet dat mensen vanalles in die rivier gooien, dat er zelfs lijken op de bodem liggen en dat dode mensen voor hun crematie er nog eens in ondergedompeld worden. We zijn dan verder gewandeld naar het crematiegedeelte.. ongelooflijk wat er zich daar allemaal afspeelt. We mochten geen foto’s nemen aangezien het een Holy Place was (voor de papa die niet goed Engels kan: een heilige plaats ;) ). Er worden elke dag 24u/24u ongeveer 200-300 lijken verbrand afhankelijk natuurlijk van hoeveel er hun keisse (=kaars) uitblazen :p Bijna direct na het overlijden, wordt het lijk al overgebracht om te verbranden. We stonden van bovenaf te kijken en er kwam om de zoveel minuten een familie met het lijk op een brancard naar beneden gewandeld. Het lijk was gelukkig wel ingewikkeld. Ze gaan dan naar beneden om het lijk in de Ganges onder te dompelen en nog een laatste keer ‘puur’ te maken vooraleer de ziel vertrekt. Daarna leggen ze het lijk op de BBQ (soort brandstapel, ik ken de exacte naam niet). De oudste zoon van de familie moet zijn haar, baard en snor laten afscheren zodat hij ook ‘puur’ is. Hij moet iets wits dragen en 5 keer rond die BBQ lopen om het dan in brand de steken. Wij zagen dat dus allemaal e, het ene lijk achter het andere. Ik heb zelfs een schedel zien liggen die nog niet helemaal was opgebrand.. We stonden dus ook in de rook en als je er goed bij nadenkt, krijg je gewoon de rook van een opgebrand lijk in uw gezicht en op uw kleren.. bluuuuuhh. Niet alle lijken worden verbrand. Kinderen, zwangere vrouwen, heilige mensen en ik dacht zieke mensen gooien ze, met een zware steen errond, gewoon midden in de rivier. Die mensen zijn nog puur volgens hen en moeten niet verbrand worden. Anderen hebben al heel wat levenservaring en zijn dus hun puurheid verloren. Van de familie mag ook niemand wenen tijdens het proces of ze moeten naar binnen gaan. Als iemand weent dan kan de ziel niet gelukkig vertrekken en dat is niet de bedoeling. Toen we stonden te kijken, moesten we zelfs opletten, want ook daar passeren de koeien. Ze lopen overal tussen om de bloemen op te eten. Grootste cultuurshock ooit!

Later zijn we iets gaan eten en dan waren we even vrij. Heel vreemd, maar ik wou het nog even zien die crematie. Ik wou dat nog eens allemaal goed in me opnemen wat daar precies gebeurde. Daarna konden we met de boot op de Ganges en ook de crematieplaats van ver bekijken. Toen ik de man die ons begeleidde vroeg of hij ook zo gecremeerd wou worden, zei hij met een lach op zijn gezicht ‘ja’. Ik snap dat niet. Iedereen staat daar gewoon op te kijken alsof je in het Dolfinarium staat. Veel emotie zie ik daar niet en het is precies bandwerk, het ene lijk achter het andere. Ik zou het alleszins niet willen. Stel u voor dat je dat nog beseft dat je daar zo efkes in het water gedopt wordt en dan op diene stapel in de fik wordt gestoken. Er heeft nog niemand bewezen dat je helemaal niets voelt. Maar tis nu ook niet dat, als je op die stapel ligt, dat je nog kan zeggen van ‘gasten, tkomt hier nbeetje te warm e’ :p. Heb zelfs toen ik daar stond te kijken, honden koeienstront zien opeten. Maag keerde nog maar een keer. De koeien eten hier ook gewoon vuilnis van langs de straat.

Verder op de boot hebben we kaarsjes aangestoken, een wens gedaan en die laten drijven op de rivier. Wel mooi om te zien. Daarna was er nog een ceremonie om de god Shiva te bedanken voor de dag. Dat duurde maar liefst 45 minuten en ik zat bijna vervroren op de boot. Toen we terugwandelden naar de riksja had ik het echt volledig gehad. De stank is niet meer te houden, ben het beu om de grond te moeten checken zodat ik niet in een hoop vuilnis, koeienstront, hondenstront of bloed wandel en dat ik moet opletten dat ik niet knal tegen een koe loop. Ik had het ook al moeilijker met de mensen rondom mij. Ik wou tegen zo min mogelijk mensen lopen, want vind deze stad ZO ZO vies! Ik kan het hier maar typen, maar als je het echt zou meemaken, zou je ook geshockeerd zijn. Mensen die al naar India geweest zijn, vertelden me al over een cultuurshock, maar nu weet ik ook wat dat is.

We hebben ondertussen een andere en betere kamer gekregen en toen ik toekwam in het hotel heb ik toch een uur nodig gehad om te bekomen. Ik heb ook eens met de mama en de papa gefacetimed en dat had ik eens nodig. Het is leuk om terug iets van jouw vertrouwde luxueuze omgeving terug te zien. Ik kan zelfs mijn kleren niet meer ruiken, want die ranzige geur hangt erin van de stad enzo. Mijn All Stars wil ik even niet meer aandoen, want daarmee heb ik in god-weet-wat-allemaal gewandeld. Vandaag een overdosis aan shocks gehad en zal nog even de tijd nodig hebben om er mentaal weer helemaal bovenop te komen.

Ik reis heel graag en ook dit hoort erbij. Daarom weet ik dat ik na zo’n reis eventjes andere reizen zal doen vooraleer ik weer in zo’n avontuur wil terechtkomen. Ik hou van afwisseling: all inclusive reizen, citytrips en reizen naar arme landen. Een combi van dit alles houdt het spannend en interessant. Wat ik wel enorm begin te missen, is de geur van vers gewassen kleren, rustig verkeer (geen non stop toeters, want kzou er hier sommige zo echt ne klets willen geven als ze zo knal naast mijn oren beginnen toeteren), ons toilet met zacht en dik toiletpapier, mijn o zo warm en zacht bed, het eten (ik overleef hier op brood, kip (maar door het zien van de geplukte bloedkippen nu even niet meer) en chips), fitness en natuurlijk ook mijn familie, fluffy doggies en vriendjes. Ik ben hier waarschijnlijk al 10 dagen, maar omdat ik al zoveel meegemaakt en gezien heb, lijkt het alsof ik hier al een maand ben.

Zo, dit was de heftigste dag van mijn reis tot nu toe. Morgen blijf ik waarschijnlijk in het hotel, want heb het even gehad zodat ik er daarna weer tegenaan kan.

Doei!

Stinkie me :p