Blog 4: The road to Jaipur

Hello!

Misschien eerst even de samenstelling van onze groep meegeven aangezien ik alsmaar over nieuwe mensen begin en jullie niet echt weten wie die zijn:

- Koppel 1: Vivien en Alfred, allebei boven de 50 jaar.

- Koppel 2: Yvonne en Fred, allebei boven de 50 jaar.

- Koppel 3: Margit en Rudi (rond de 40) met hun dochters Danielle (16) en Demi (14)

- Collega’s Jessica en Martine (29 en 30)

- Alleenreizigers: Eveline (mijn maatje en 50) – Rikkie (ook 50) – Ed (aangename man van rond de 50) – Ineke (35) – Ada (grappige dame van 63) – Dorotha (rond de 35, woont in Brussel, komt uit Duitsland en spreekt vooral Engels)

- Onze reisbegeleider : Henk

Toen mijn wekker afging vanmorgen zei Eveline dat ze gedroomd had dat ze de toiletrol moest meenemen naar Jaipur, so we did! I love wc-rollen, ook al hangen er maar 30 papiertjes op :) Bij ons is dat zooo vanzelfsprekend.

Deze morgen aan het ontbijt zei Rikkie dat ik er weer tiptop uitzag. Ik ben in hun ogen waarschijnlijk de ‘seut’ van de groep, maar ik heb helaas geen Indiana Jones camouflagepak thuis liggen om mee te nemen op reis, so be it :p Om 7u vertrokken met de bus en rond 13u30 aangekomen met de nodige toiletstops. Je ziet heel wat onderweg. Ik zou echt constant foto’s moeten nemen, want alles is ZO anders. Enkele voorbeelden van wat je kan tegenkomen langs de weg:

- Ze rijden in tegengestelde richting met de fiets (ook te voet) op de autosnelweg.

- Een moeder die met haar lang kleed met de moto rijdt en haar zoon achterop.

- Onze chauffeur had een assistent bij en die stak zijn hand uit het raam om de richting aan te geven :p

- Een vrouw die op haar hurkje klaarzit om haar behoefte te doen.

- Bouwvallige huisjes met storthopen en veel afval.

- Een klein kindje in zijn blote billen (ik dacht eerst dat het een bruin broekje was tot ik het spleetje zag :p)

- Oude mannen zitten precies zoals een kikker. Zo flexibel precies, mijn meme en pepe kunnen er nog wat van leren alleszins :p

En eigenlijk nog 1001 andere dingen, ik kan er soms met mijn hoofd niet bij en word er telkens stil van. Heb nog nooit zoveel armoede gezien op reis. Maar aan de andere kant is dit volgens mij niet echt armoede voor hen. Iedereen leeft hier zo, behalve de mensen die voor de overheid werken. Ze weten van niet anders en zien er vrij gelukkig uit. Als je dit met ons land vergelijkt, is dit wel armoede natuurlijk, maar zijn wij daarom veel gelukkiger?

Geluk voor mij is blij zijn met wat je doet en de juiste mensen om je heen hebben. Alles extra is gewoon luxe: een huis ipv een hutje, een auto ipv een riksja/tuktuk, een vuilbak ipv de grond.. Heb geleerd dat de juiste mensen in je cirkel belangrijker is dan de spullen die je bezit. Altijd zorgen dat je je omringt met mensen die je positieve energie geven en die je aanmoedigen om een betere versie van jezelf te worden. Al degene waarbij je je moet verantwoorden of je slecht bij voelt, laat je best los. Heb er vandaag met Eveline lang over gepraat op de bus, we hadden toch tijd genoeg :p  Op dit moment,hier en nu, kan ik denk ik zeggen dat ik gelukkig ben :) Thuis heb ik alleen maar mensen om me heen waar ik me momenteel goed bij voel en hier ben ik gelukkig omdat ik doe wat ik graag doe. Eens het werkleven terug begint en alles terug zijn normale gangetje loopt, zal dit wat anders zijn, maar daar moet ook wel een oplossing voor te vinden zijn, geloof ik. Komt wel goed.

Oké, weer over naar de reis in plaats van de Mahatma Fleurie speech :p Ons hotel is al veel beter dan het vorige. Het is natuurlijk nog niet echt luxueus, maar denk eigenlijk dat het niet veel beter kan ook. De wifi werkt wel niet zo goed. Ik kan geen filmpjes uploaden, enkel foto’s helaas en de blogs zullen ook wel nog even op zich moeten wachten. We hebben deze keer wel een zwembad, jippie!

We zijn in de namiddag naar de Monkey Temple geweest met een Tuk Tuk (moto met zitplaatsen achterin en een dak erboven zoals in Thailand).  Echt prachtig, maar de weg ernaar toe en terug was iets anders. Die mannen zijn ongelooflijk in het verkeer. Gelukkig zijn die dat gewoon, want anders had ik hier al lang met mijn smoeletje tegen de grond gehangen. We rijden soms net niet op een koe (heilige dieren hier dus ze stoppen ervoor) of op andere bestuurders. Mijn hart gaat soms redelijk tekeer en ik probeer zelfs onbewust mee te remmen, maar dat lukt niet. Soms zou je denken dat je mee moet uithangen (zoals in een zijspan) om goed te kunnen afdraaien, maar als ik dat zou doen dan ben ik waarschijnlijk gewoon in twee gereden :p Heb dit al eerder in mijn blog van Thailand gezegd, maar ik zou er toch graag eens mee willen rijden, maar niet hier. Thuis zo een ritje rond de wijk zou wel plezant zijn. Mama en papa, dit is een officiële aanvraag, indien jullie niet weten wat gekocht voor mijne Nieuwjaar… ;)

Jaipur is gekend als de Pink City aangezien alle huizen hier in het zalmroze zijn geschilderd. Dit is blijkbaar het teken van gastvrijheid die ze enkele jaren geleden gebruikten om de Prins van Wales welkom te heten. Het valt hier al iets beter mee van lastig vallen. Vandaag zei er iemand dat ik eruit zag alsof ik van Hollywood kwam. Ook al zei die dat om te slijmen, ik vond dit tot nu toe het mooiste compliment. I wish :) Morgen gaan we in de namiddag shoppen en dan ga ik een lange broek of rok kopen. Het kost ongeveer 100 rupee (1,30 euro), dus heb er goed aan gedaan om het kleed gisteren niet te kopen. Vanavond nog samen iets eten in het hotel en morgen opnieuw Jaipur gaan verkennen.

Doei!

Pink Fleurie x